Wpisy

Michał Gryz

APORT PRZEDSIĘBIORSTWA DO SPÓŁKI Z O.O. A MAŁY CIT

/0 Komentarze/w /Autor

Na gruncie planowanych przez rząd rozwiązań podatkowych w ramach Nowego Ładu (o których to propozycjach pisałem na blogu we wspólnym wpisie wraz z NTAX Biuro Rachunkowe dostępnym tutaj) wielu przedsiębiorców prowadzących biznes w formie jednoosobowej działalności czy spółek jawnych zastanawia się nad zmianą. Najczęściej rozważane jest przekształcenie w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Takie jednak działanie może być niekorzystne podatkowo, bowiem powstała w wyniku przekształcenia spółka z o.o. nie będzie mogła skorzystać z niskiego, 9% podatku dochodowego CiT (o czym pisałem we wpisie dostępnym tutaj).

Dlatego też często rozważane są inne opcje. Jak np. utworzenie od podstaw nowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i wniesienie do niej aportem albo sprzedanie przedsiębiorstwa (bądź jego zorganizowanej części).

O tym jakie są skutki podatkowe zbycia przedsiębiorstwa (bądź jego zorganizowanej części) opisałem w jednym z dawnych wpisów, dostępnym tutaj. W tekście tym nie wskazałem jednak jakie są skutki aportu przedsiębiorstwa do spółki z o.o. właśnie po stronie spółki, na gruncie podatku dochodowego osób prawnych (CiT). Czas więc nadrobić zaległość.

Jedynie przypominając. Zakładając spółkę z o.o. trzeba określić jej kapitał zakładowy, który stanowi początkowy majątek spółki mający na celu umożliwienie rozpoczęcia przez nią działalności. Kapitał zakładowy dzieli się na udziały, które obejmują wspólnicy pokrywając je wkładami – pieniężnymi lub niepieniężnymi (aportem). Przedsiębiorstwo (lub jego zorganizowana część) stanowi właśnie taki wkład niepieniężny.

Sam aport przedsiębiorstwa do spółki przenosi na sp. z o.o. wszystkie składniki majątku, które na dzień aportowy w takim przedsiębiorstwie się znajdują. Nie przenosi jednak zobowiązań – tutaj konieczne jest ich przepisanie (aport nie wywiera bowiem skutku całkowitego następstwa prawnego jak w przypadku przekształcenia). Mimo to taki aport  jest dosyć często praktykowany, zwłaszcza gdy przedsiębiorstwo nie ma dużych zobowiązań, których przepisanie byłoby problematyczne.

Jednakże tutaj trzeba uważać. Podobnie bowiem jak w przypadku przekształcenia jednoosobowego przedsiębiorstwa (albo spółek osobowych nie będących podatnikami CiT), spółka z o.o., do której wniesiono przedsiębiorstwo na pokrycie udziałów w kapitale zakładowym, może utracić prawo do korzystania z niskiego, 9% podatku dochodowego.

Taki skutek następuje gdy do spółki z o.o. wnoszone zostaje przedsiębiorstwo o równowartości przekraczającej 10.000,00 euro. A więc relatywnie dosyć niewielka suma.

Oczywiście wycena przedsiębiorstwa należy do samych podatników, a przez to można tę wartość zaniżać. Nie ma bowiem obowiazku wyceny składnika aportu przez biegłego. Jednakże, jeżeli zaniżymy jego wartość, to urząd skarbowy ma prawo sprawdzić i ustalić samodzielnie wartość wnoszonego do spółki przedsiębiorstwa i naliczyć podatek od czynności cywilnoprawnych oraz odmówić spółce, w efekcie tego działania, prawa do 9% podatku dochodowego. Tak więc gra może być nie warta świeczki.

Ale takie przedsiębiorstwo, zamiast wnosić aportem, zawsze można spółce z o.o. sprzedać. Dzięki temu spółka ma koszt, co obniża jej CiT i niweluje podwójne opodatkowanie, a my mamy dochód. Nawet rozłożony w czasie – w końcu cena może być przez spółkę płatna na raty.

Tego typu działanie wymaga jednak zawsze indywidualnego podejścia, poprzedzonego analizą przedsiębiorstwa i stanu faktycznego. Tak więc w tym zakresie zapraszam do kontaktu.

Michał Gryz

SKUTKI ZBYCIA PRZEDSIĘBIORSTWA LUB JEGO ZORGANIZOWANEJ CZĘŚCI NA GRUNCIE PRAWA PODATKOWEGO

/6 komentarzy/w , , /Autor

Kontynuując tematykę skutków sprzedaży przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części) poruszoną w dwóch poprzednich wpisach (dotyczących skutków sprzedaży na gruncie prawa cywilnego i prawa pracy) chciałbym dzisiaj Szanowni Państwo pochylić się nad skutkami takiej czynności w zakresie przepisów prawa podatkowego.

Zasadniczo przepisy podatkowe (mowa przede wszystkim o ustawie Ordynacja podatkowa) nie wprowadzają wprost zapisu, że przy transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części) na mocy umowy sprzedaży nabywca wstępuje we wszelkie prawa sprzedającego. Jest to o tyle niezrozumiałe, że np. następstwo prawne przy przeniesieniu własności przedsiębiorstwa jako wkładu do spółki osobowej (aportem) zostało wprost przewidziane w art. 93a § 5 ustawy Ordynacja podatkowa. Dlatego też skutki prawne sprzedaży przedsiębiorstwa należy rozpatrywać na gruncie poszczególnych podatków – przede wszystkim podatku VAT, podatku dochodowego i podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zanim jednak przejdziemy do omawiania skutków sprzedaży przedsiębiorstwa na gruncie poszczególnych podatków, wskazania wymaga, że w przypadku sprzedaży numer NIP posiadany przez sprzedającego przedsiębiorstwo nie zostaje przeniesiony na nabywcę (co wynika z ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników). Nabywca zachowuje swój własny nr NIP, a jeżeli sprzedaż odbywa się np. poprzez wniesienie przedsiębiorstwa wkładem do spółki na pokrycie udziałów przy jej założeniu, to spółce nadawany jest nowy numer NIP. Jeżeli sprzedamy przedsiębiorstwo to tym samym w zasadzie kończymy naszą działalność wobec czego powinniśmy powiadomić o tym właściwy organ prowadzący rejestr przedsiębiorców i Urząd Skarbowy, dokonując wyrejestrowania naszej działalności.

Przechodząc do omówienia skutków sprzedaży przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części) na gruncie poszczególnych podatków chciałbym jeszcze zwrócić Państwa uwagę na jedną kwestię. Otóż, jak zresztą pisałem o tym w jednym z uprzednich wpisów, w prawie podatkowym rozumienie pojęcia „przedsiębiorstwa” nie różni się od definicji zawartej w kodeksie cywilnym. Oznacza to, że także na gruncie przepisów podatkowych w skład przedsiębiorstwa nie wchodzą zobowiązania podatkowe, a co za tym idzie sprzedając przedsiębiorstwo przenosimy na nabywcę tylko przysługujące nam uprawnienia wynikające z prawa podatkowego.

Powyższe potwierdza przepis art. 112 § 1 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa, który wprost reguluje zasady odpowiedzialności za zobowiązania podatkowe sprzedawanego przedsiębiorstwa, stwierdzając, że: nabywca przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem za powstałe do dnia nabycia zaległości podatkowe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, chyba że przy zachowaniu należytej staranności nie mógł wiedzieć o tych zaległościach. Zakres odpowiedzialności nabywcy jest ograniczony do wartości nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Jak więc więc widzimy jest to uregulowanie praktycznie identyczne z zapisem zawartym w kodeksie cywilnym, odnoszącym się do zobowiązań cywilnoprawnych (o czym więcej w poprzednim wpisie).

Podatek VAT:

Przepisy ustawy o VAT wskazują wprost, że przepisów tej ustawy w ogóle nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przyjęte więc w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT zbycia przedsiębiorstwa (pojęcie „zbycia” należy rozumieć szeroko, nie tylko jako sprzedaż (a więc dostawę posługując się terminologią ustawy o VAT), ale także jako wniesienie przedsiębiorstwa do spółki prawa handlowego w postaci wkładu niepieniężnego (aport)) niesie ze sobą dwa skutki.

Po pierwsze sprzedaż przedsiębiorstwa (lub jego zorganizowanej części) nie będzie stanowiła dostawy w rozumieniu ustawy o VAT, a więc do ceny sprzedaży nie będziemy doliczać podatku VAT (a jedynie podatek od czynności cywilnoprawnych, o czym więcej w dalszej części wpisu). Ten skutek nastąpi jednak tylko gdy przedmiotem sprzedaży faktycznie będzie przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część. Jeżeli bowiem strony błędnie określą, że przedmiotem zakupu będzie przedsiębiorstwo (zorganizowana część), a tak naprawdę będzie to sprzedaż poszczególnych składników majątku nie pozostających ze sobą w powiązaniu organizacyjnym i funkcjonalnym (zgodnie z definicją przedsiębiorstwa i jego zorganizowanej części), a sprzedaż nie zostanie opodatkowana podatkiem VAT, będzie to jednoznaczne z powstaniem zaległości podatkowej wobec Urzędu Skarbowego. W celu uniknięcia takich negatywnych dla nas skutków, w razie zawierania takich umów zawsze zachęcam Państwa do kontaktu, aby ustalić, czy na pewno przedmiot sprzedaży możemy zakwalifikować jako przedsiębiorstwo (jego zorganizowaną część) a nawet – dla naszej ochrony – wystąpienia z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Po drugie na gruncie ustawy o VAT nabywca przedsiębiorstwa traktowany jest jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia (sprzedającego przedsiębiorstwo). W konsekwencji podatnik, który nabył przedsiębiorstwo i nadal je prowadzi może korzystać z uprawnień służących zbywcy tego przedsiębiorstwa wynikających z ustawy o VAT, a więc np. w zakresie korekt podatku naliczonego (na co wskazuje wprost art. 91 ust. 9 ustawy o VAT) czy dokonywania odliczeń podatku naliczonego z faktur wystawionych przez zbywcę.

Podatek dochodowy

Skutki sprzedaży przedsiębiorstwa (zorganizowanej części) na gruncie podatku dochodowego musimy rozpatrywać odrębnie dla sprzedającego i dla kupującego. Pamiętajmy, że w polskim prawie mamy do czynienia z dwoma podatkami dochodowymi (dla osób fizycznych (PiT) i dla osób prawnych (CiT)), jednakże uregulowania obu ustaw są w tym zakresie tożsame.

W przypadku sprzedającego uzyskanie ceny za sprzedane przedsiębiorstwo spowoduje powstanie po jego stronie przychodu, który podlegać będzie opodatkowaniu. Ponieważ sprzedaż przedsiębiorstwa jest w istocie szeregiem umów sprzedaży poszczególnych składników majątku, ujętych w jednej umowie, nazywanej w uproszczeniu umową sprzedaży przedsiębiorstwa, to sprzedaż taka spowoduje powstanie przychodu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, a wartość przychodu ustalamy jako sumę sprzedawanych poszczególnych składników majątku.

Po stronie kupującego natomiast powstanie kwestia dalszego amortyzowania składników majątku przedsiębiorstwa i zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodu. Podmiot obejmujący aport powinien ująć wartości niematerialne i prawne we własnej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych w wysokości wartości początkowej. Aby jednak dokonywać odpisów amortyzacyjnych nabywca przedsiębiorstwa musi wpierw ustalić wartość początkową środka trwałego. Zasady ustalenia wartości początkowej nabywanego przedsiębiorstwa i dokonywania przez kupującego odpisów amortyzacyjnych różnią się w zależności od sposobu nabycia.

Gdy sprzedaż następuje w formie wkładu do spółki prawa handlowego (jako aport) to wartość początkową przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części) ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych sprzedającego (art. 16g ust. 10a i ust. 9 ustawy o CiT oraz art. 22g ust. 14a i ust. 12 ustawy o PiT). W takim przypadku mamy do czynienia z następstwem prawnym i nabywca kontynuuje odpisy amortyzacyjne z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez sprzedającego (art. 16h ust. 3a ustawy o CiT i art. 22h ust. 3a ustawy o PiT)

Jeżeli jednak sprzedaż przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części) następuje w formie zwykłej umowy sprzedaży, to wartość początkową przedsiębiorstwa ustala się zgodnie z regulacją z art. 16g ust. 10 ustawy o CiT oraz art. 22g ust. 14 ustawy o PiT, które stanowią, że: w razie nabycia w drodze kupna lub przyjęcia do odpłatnego korzystania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi: 1) suma ich wartości rynkowej – w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2; 2) różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, a wartością składników majątkowych niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi – w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

W przypadku nabycia przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części) w ramach zwykłej umowy sprzedaży (a nie aportu do spółki) ustawa wymaga więc od nabywcy ponownego ustalenia wartości początkowej składników majątku składających się na przedsiębiorstwo. Z uwagi na ten fakt oraz z powodu braku szczególnych przepisów wprowadzających zasadę kontynuacji amortyzacji przez nabywcę (tak jak w razie opisanej powyżej sytuacji aportu przedsiębiorstwa do spółki) uznać należy, że nabywca przedsiębiorstwa (zakupionego w wyniku umowy sprzedaży, a nie aportu do spółki) nie kontynuuje amortyzacji rozpoczętej przez sprzedającego, a rozpoczyna ją od nowa ustalając wartość początkową zgodnie z ww. przepisami.

Podatek od czynności cywilnoprawnych

Ponieważ sprzedaż przedsiębiorstwa (jego zorganizowanej części) nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT transakcja taka podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (zgodnie z ogólną regułą ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, którą w uproszczeniu możemy opisać, że albo VAT albo PCC). Na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych sprzedaż przedsiębiorstwa traktujemy jako sprzedaż zbioru poszczególnych składników majątku składających się na to przedsiębiorstwo, a podatek obliczamy od wartości rynkowej poszczególnych rzeczy i praw majątkowych. Do zapłaty podatku PCC zobowiązany jest kupujący przedsiębiorstwo (bądź spółka, do której przedsiębiorstwo jest wnoszone jako wkład).

Jeżeli przedsiębiorstwo sprzedajemy w formie z podpisami notarialnie poświadczonymi, to w ciągu 14 dni od dnia zawarcia umowy nabywca ma obowiązek złożyć do właściwego Urzędu Skarbowego deklarację podatkową i wpłacić podatek. Jeżeli z kolei przedsiębiorstwo sprzedajemy w formie aktu notarialnego (bowiem np. w jego skład wchodzi nieruchomość bądź wnosimy je jako wkład do spółki prawa handlowego, której umowa musi być w takiej formie zawarta) to podatek pobierze i wpłaci do Urzędu Skarbowego notariusz, a nabywca nie musi składać deklaracji, gdyż zostanie wyręczony przez notariusza, który złoży w Urzędzie Skarbowym akt notarialny zastępujący deklarację.

Powyższy wpis oczywiście jedynie zarysowuje główne kwestie i problemy związane z przeniesieniem własności przedsiębiorstwa i skutkach tej czynności na gruncie prawa podatkowego. Materia ta jest dosyć rozległa i każdorazowo, w przypadku każdej takiej transakcji, zalecałbym przeprowadzenie dokładnej analizy skutków podatkowych przez prawnika.

Michał Gryz

SKUTKI ZBYCIA PRZEDSIĘBIORSTWA LUB JEGO ZORGANIZOWANEJ CZĘŚCI NA GRUNCIE PRAWA PRACY

/0 Komentarze/w , /Autor

Kontynuując rozpoczętą poprzednim wpisem tematykę skutków zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części chciałbym dzisiaj omówić skutki takiej czynności na gruncie prawa pracy, a dokładniej indywidualnego prawa pracy regulującego stosunki pomiędzy pracownikami a pracodawcami.

Oczywiście czynność zbycia przedsiębiorstwa (lub jego zorganizowanej części) wywoła skutki w zakresie stosunków pracowniczych tylko, gdy nasze przedsiębiorstwo jest pracodawcą. Jeżeli bowiem nie zatrudniamy żadnych pracowników i posługujemy się tylko osobami zatrudnionymi na umowach cywilnoprawnych (zlecenie, dzieło) to nie musimy się przejmować prawem pracy.

Pomimo tego, że na gruncie prawa cywilnego zbycie przedsiębiorstwa nie stanowi sukcesji uniwersalnej, a „grupową” sprzedaż poszczególnych składników majątku (o czym więcej pisałem w poprzednim wpisie), to na gruncie prawa pracy sprzedaż przedsiębiorstwa (lub jego zorganizowanej części, do której są przyporządkowani organizacyjnie pracownicy) przypomina bardziej sukcesję uniwersalną, bowiem stanowi przejście zakładu pracy (bądź jego części w razie sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa).

Kwestia przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę została uregulowana w art. 231 kodeksu pracy. Zgodnie z podstawową zasadą wyrażoną w tym przepisie: w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Dlatego też, przy sprzedaży przedsiębiorstwa (zorganizowanej części) nie zachodzi konieczność rozwiązywania umów z pracownikami przez sprzedającego i zawierania nowych umów przez nabywcę przedsiębiorstwa. 

Przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę nie może stanowić przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie przez pracodawcę stosunku pracy. Nowy pracodawca nie może więc wypowiedzieć umów o pracę dla przejmowanych pracowników pod pretekstem przejęcia zakładu pracy (co dotyczy przede wszystkim umów o pracę na czas nieokreślony, do których wypowiedzenia przez pracodawcę kodeks pracy wymaga podania faktycznej przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie).

Wszystkie czynności dokonane przez strony stosunku pracy przed sprzedażą przedsiębiorstwa będą wiązać nowego pracodawcę, a więc nabywcę przedsiębiorstwa. Jeżeli więc przed zawarciem umowy sprzedaży przedsiębiorstwa pracodawca (sprzedający przedsiębiorstwo) bądź pracownik dokonają wypowiedzenia umowy o pracę i sprzedaż przedsiębiorstwa odbędzie się w trakcie okresu wypowiedzenia, to nowy pracodawca (nabywca przedsiębiorstwa) będzie tym związany i okres wypowiedzenia będzie dalej płynął bez żadnej przerwy, chyba że nowy pracodawca i pracownik zgodnie porozumieją się co do innego skutku. Tak samo urlop udzielony pracownikowi przez poprzedniego pracodawcę nie wymaga potwierdzenia przez pracodawcę przejmującego zakład.

Kolejnym bardzo ważnym skutkiem (kodeks cywilny posiada podobne uregulowanie) jest fakt, że za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę, dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie. Jeżeli więc sprzedawca przedsiębiorstwa, jako pracodawca, będzie zalegał w momencie sprzedaży np. z wypłatą pensji, to po sprzedaży (a więc przejściu zakładu pracy) pracownik będzie mógł domagać się zapłaty zarówno od poprzedniego pracodawcy (sprzedawcy przedsiębiorstwa) jak i nowego (nabywcy przedsiębiorstwa).
Dlatego też w przypadku nabywania przedsiębiorstw zawsze zachęcam do przeprowadzenia przez prawnika dokładnego audytu planowanego do nabycia przedsiębiorstwa, który opisze ewentualne ryzyka wiążące się z zawarciem takiem umowy – wobec czego zachęcam do kontaktu. Dotychczasowy pracodawca nie odpowiada natomiast za zobowiązania nowego pracodawcy powstałe po przejściu zakładu pracy.

Przepis art. 231 kodeksu pracy zobowiązuje obu pracodawców (dotychczasowego i nowego) do podjęcia pewnych działań informacyjnych wobec pracowników na etapie przed zawarciem umowy sprzedaży przedsiębiorstwa. Jeżeli u pracodawców będących stroną umowy sprzedaży przedsiębiorstwa nie działają zakładowe organizacje związkowe, dotychczasowy i nowy pracodawca (tak wiec obie strony umowy sprzedaży przedsiębiorstwa – zarówno sprzedający jak i kupujący) informują na piśmie swoich pracowników o przewidywanym terminie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę (a więc o terminie zawarcia umowy sprzedaży przedsiębiorstwa), jego przyczynach, prawnych, ekonomicznych oraz socjalnych skutkach dla pracowników, a także zamierzonych działaniach dotyczących warunków zatrudnienia pracowników, w szczególności warunków pracy, płacy i przekwalifikowania. Przekazanie tych informacji pracownikom powinno nastąpić co najmniej na 30 dni przed przewidywanym terminem przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę (a więc zawarciem umowy sprzedaży przedsiębiorstwa).

Niewykonanie lub nienależyte wykonanie przez pracodawcę obowiązku zawiadomienia o przejściu zakładu pracy lub jego części na nowego pracodawcę nie wpływa na ważność umowy sprzedaży przedsiębiorstwa i na automatycznie wstąpienie nowego pracodawcę w stosunki pracy wiążące poprzedniego pracodawcę. W takim wypadku możemy mówić tylko o odpowiedzialności odszkodowawczej na zasadach określonych w art. 471 kodeksu cywilnego w zw. z art. 300 kodeksu pracy. Zaznaczyć należy, że brak pisemnego powiadomienia pracownika o podmiotowej zmianie pracodawcy nie stanowi ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracodawcy wobec pracownika uprawniającego pracownika do wypowiedzenia umowy o pracę ze skutkiem natychmiastowym z winy pracodawcy.

W terminie 2 miesięcy od przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę, pracownik może bez wypowiedzenia, za siedmiodniowym uprzedzeniem, rozwiązać stosunek pracy. Rozwiązanie stosunku pracy w tym trybie powoduje dla pracownika skutki, jakie przepisy prawa pracy wiążą z rozwiązaniem stosunku pracy przez pracodawcę za wypowiedzeniem. Tak więc to wyłącznie od woli pracownika zależy, czy będzie dalej pracował w przeniesionym na nowego pracodawcę zakładzie pracy.

Chciałbym zaznaczyć, że powyższe skutki dotyczą tylko pracowników zatrudnionych na podstawie umów o pracę, a nie pracowników zatrudnionych na innych podstawach, a więc powołania, mianowania, wyboru i spółdzielczej umowy o pracę. Wobec takich pracowników nabywca przedsiębiorstwa staje się automatycznie, z momentem sprzedaży przedsiębiorstwa, pracodawcą jednakże jest obowiązany zaproponować nowe warunki pracy i płacy oraz wskazać termin, nie krótszy niż 7 dni, do którego pracownicy mogą złożyć oświadczenie o przyjęciu lub odmowie przyjęcia proponowanych warunków.
W razie nieuzgodnienia nowych warunków pracy i płacy dotychczasowy stosunek pracy rozwiązuje się z upływem okresu równego okresowi wypowiedzenia, liczonego od dnia, w którym pracownik złożył oświadczenie o odmowie przyjęcia proponowanych warunków, lub od dnia, do którego mógł złożyć takie oświadczenie. Rozwiązanie stosunku pracy w tym trybie powoduje dla pracownika skutki, jakie przepisy prawa pracy wiążą z rozwiązaniem stosunku pracy przez pracodawcę za wypowiedzeniem.

Sprzedaż przedsiębiorstwa i dokonane w ten sposób przejście zakładu pracy na nowego pracodawcę wymaga podjęcia pewnych działań związanych z rejestracją pracowników na cele ubezpieczeń społecznych. Konieczne jest bowiem przerejestrowanie ubezpieczonych zatrudnionych pracowników. W tym celu dotychczasowy pracodawca powinien złożyć w ZUS formularz ZUS ZWUA, czyli zgłoszenie wyrejestrowania z ubezpieczeń – jako przyczynę ustania ubezpieczenia podając kod 600 – inna przyczyna wyrejestrowania. Jeżeli pracownicy dopisywali do swojego ubezpieczenia zdrowotnego członków rodziny – ich również należy wyrejestrować. Nowy pracodawca (nabywca przedsiębiorstwa) ma obowiązek zgłoszenia przejętych pracowników na formularzu ZUS ZUA. Ważne jest, by na obu dokumentach widniała ta sama data wyrejestrowania oraz zarejestrowania (data sprzedaży przedsiębiorstwa). Jest to konieczne dla zachowania ciągłości ubezpieczenia. Jeżeli pracownik wyrazi chęć dopisania do swojego ubezpieczenia zdrowotnego członków rodziny, płatnik składek zgłasza te osoby na formularzu ZUS ZCNA.

W przypadku gdy byliby Państwo stroną umowy sprzedaży przedsiębiorstwa (pojawiłaby się konieczność sporządzenia lub zweryfikowania poprawności stosownych informacji wobec pracowników) bądź pracownikiem, którego zakład pracy zostaje sprzedany – zachęcam do kontaktu.