ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZARZĄDU SPÓŁKI Z O.O. ZA NALEŻNOŚCI PODATKOWE SPÓŁKI KOMANDYTOWEJ

W jednym z poprzednich tekstów opisałem kwestie związane z osobistą odpowiedzialnością wspólników spółek z ograniczoną odpowiedzialnością spółek komandytowych, przedstawiając też cały proces dochodzenia należności przez wierzyciela.

Tamten tekst i opisane w nim zasady odpowiedzialności członków zarządu spółki z o.o. (będącej komplementariuszem spółki komandytowej) odnoszą się na pewno do należności cywilnoprawnych (a więc długów wynikających z bieżącej działalności spółki, zawartych umów itd.).

Jednakże, oprócz zobowiązań prawa cywilnego, przedsiębiorcy są także zobowiązani do uiszczania należności publicznoprawnych – a więc składek na ZUS i podatków.

Czy przedstawiona w poprzednim wpisie procedura dochodzenia zapłaty za długi spółki komandytowej od członków zarządu spółki z o.o. (będącej komplementariuszem) może być zastosowana także do zobowiązań podatkowych?

I czy w ogóle członkowie zarządu komplementariusza ponoszą odpowiedzialność za długi podatkowe spółki komandytowej?

Na pierwsze z ww. pytań odpowiedź brzmi: „nie”. Na drugie z kolei nie ma do końca jednoznacznej odpowiedzi. Już tłumaczę.

Jeżeli chodzi o kwestie odpowiedzialności wspólników za zobowiązania podatkowe spółek osobowych, to w grę wchodzą przepisy ordynacji podatkowej.

Artykuł 115 ordynacji podatkowej wskazuje wprost, że: wspólnik spółki cywilnej, jawnej, partnerskiej oraz komplementariusz spółki komandytowej albo komandytowo-akcyjnej odpowiada całym swoim majątkiem solidarnie ze spółką i z pozostałymi wspólnikami za zaległości podatkowe spółki.

Tutaj na razie sytuacja jest taka sama, jak w przypadku długów cywilnoprawnych. Jeżeli spółka ma niezapłacone podatki, to urząd skarbowy może te zaległości egzekwować z majątku komplementariusza spółki.

Oczywiście w naszym przypadku komplementariuszem jest spółka z o.o., która nigdy działalności nie prowadziła i nie ma żadnego majątku. Więc egzekucja będzie z cała pewnością szybko bezskuteczna.

Wierzyciel cywilnoprawny w takiej sytuacji może pozwać zarząd spółki z o.o. na podstawie wspominanego już uprzednio art. 299 k.s.h. (o którym zresztą będę więcej pisał w kolejnych tekstach). A co z urzędem skarbowym?

Tutaj sprawa się trochę komplikuje. Urząd skarbowy nie może wytoczyć przeciwko członkom zarządu komplementariusza pozwu opartego na art. 299 k.s.h., bowiem ordynacja podatkowa ma własne uregulowania w tym zakresie.

Artykuł 116 ordynacji podatkowej wskazuje, że: za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, spółki akcyjnej lub spółki akcyjnej w organizacji odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie jej zarządu, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się w całości lub w części bezskuteczna.

Przepis ten wyraźnie odnosi się do zaległości podatkowych spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Tymczasem w tym przypadku nie mamy do czynienia z zaległościami podatkowymi spółki z o.o., tylko spółki komandytowej. Przepis ten ma na celu pociągnięcie do odpowiedzialności członków zarządu, gdy powstaną zaległości podatkowe należące bezpośrednio do spółki kapitałowej – a nie spółki komandytowej, w której spółka z o.o. jest wspólnikiem.

Tak więc z dosłownego brzmienia tego przepisu można by wysnuć wniosek, że członkowie zarządu spółki z o.o., będącej komplementariuszem w spółce komandytowej, nie odpowiadają za zobowiązania podatkowe tej ostatniej.

Tak więc czy faktycznie zobowiązania podatkowe są nie do wyegzekwowania od członków zarządu?

Szczerze powiedziawszy – to kwestia sporna. Nie ma w tym zakresie zbyt wielu wyroków, a i doktryna jest podzielona. W mojej osobistej ocenie brak jest podstaw do przyjęcia takiej odpowiedzialności członków zarządu komplementariusza za zobowiązania podatkowe spółki komandytowej.

Cytowane powyżej przepisy nie mogą być interpretowane rozszerzająco, a już i tak wprowadzają one wyjątek od zasady, że podatnik sam ponosi odpowiedzialność za swoje podatki. Przepis art. 107 § 1 ordynacji podatkowej stanowi wprost, że osoby trzecie mogą być odpowiedzialne za cudze podatki “w przypadkach i w zakresie przewidzianych w niniejszym rozdziale„. Tymczasem żaden przepis ordynacji podatkowej wprost takiej odpowiedzialności nie wprowadza.

Niemniej, organy podatkowe zazwyczaj dokonują swoich własnych interpretacji przepisów (rzadko kiedy korzystnych dla podatników). Tak więc wszystko zależy od argumentacji.